اخباربرگزیدگان نخستین دوره جشنواره

موسسه خیریه جمعیت طلوع بی نشان ها

برگزیده نخستین جشنواره ملی نشان نیکوکاری

در حوزه خدماتی و حمایتی

همه چیز از سال ۱۳۸۴ شروع شد. زمانی که گروهی از مردم با دلی پر از مهربانی و نیت خیر، تصمیم گرفتند که در شب‌های سرد زمستانی، به کسانی که در خیابان‌ها شب را به صبح می‌رسانند، کمکی هرچند کوچک بکنند. آن‌ها نخستین «آیین مهرورزی» را پایه‌گذاری کردند و از آن زمان هر هفته، بدون وقفه، در هر شب سه‌شنبه غذاهایی گرم میان کارتن‌خواب‌ها توزیع می‌شد. این مراسم، که ابتدا تنها به تقسیم غذا محدود بود، به تدریج به یک رابطه عاطفی و انسانی میان مهرورزان و آسیب‌دیدگان اجتماعی تبدیل شد.

در سال ۱۳۸۸، جمعیت طلوع بی‌نشان‌ها به‌طور رسمی آغاز به کار کرد و فعالیت‌های خود را گسترش داد. این سازمان مردم‌نهاد و غیر دولتی با هدف حمایت از آسیب‌دیدگان اجتماعی، به‌ویژه کسانی که از معضل کارتن‌خوابی رنج می‌بردند، شکل گرفت. آنها به‌جای فقط توزیع غذا، به دنبال تغییر نگاه جامعه نسبت به این افراد و ارائه راهکارهایی برای بهبود شرایطشان بودند.

«آیین مهرورزی» که ابتدا با هدف توزیع غذا راه‌اندازی شده بود، به مرور به محلی برای ایجاد ارتباط عاطفی و انسانی تبدیل شد. این برنامه، فرصتی بود برای کسانی که درگیر اعتیاد و کارتن‌خوابی بودند تا در محیطی امن و پذیرنده، قدم اول را در جهت تغییر مسیر زندگی خود بردارند. در این مسیر، طلوع بی‌نشان‌ها از افراد حمایت می‌کرد و به آنها کمک می‌کرد تا در فرآیند بهبودی شرکت کنند.

اما طلوع بی‌نشان‌ها تنها به فعالیت‌های حمایتی محدود نماند. این سازمان با تأسیس پروژه‌هایی چون «تهران شهر بدون گرسنه» و «نهال مهر»، به آگاهی‌بخشی و پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی پرداخت. در پروژه «تهران شهر بدون گرسنه»، طلوع تلاش کرد تا با جمع‌آوری غذاهای سالم و توزیع آن میان آسیب‌دیدگان اجتماعی، از اسراف غذا جلوگیری کند و به نیازمندان یاری رساند. در «نهال مهر»، افرادی که پیش از این کارتن‌خواب بودند و در حال بهبودی بودند، گیاهانی را پرورش می‌دادند و به فروش می‌رساندند. این پروژه نه تنها به افراد کمک می‌کرد تا به استقلال مالی برسند، بلکه بر روند بهبودی روانی و اجتماعی آنان نیز تأثیر مثبتی داشت.

طلوع بی‌نشان‌ها در مسیر خود توانست برای بسیاری از افراد بهبودیافته، فرصتی برای اشتغال و بازگشت به جامعه فراهم کند. آنها از افرادی که روزی خود را در خیابان‌ها سپری می‌کردند، به افرادی مؤثر در جامعه تبدیل شدند که نه تنها به خود، بلکه به دیگران نیز کمک می‌کردند.